MENU:

Strona Główna

Życiorys

Prywatnie

Osiągnięcia Małopolski

Zrealizowane obietnice

Galeria

Poczta

Strona Główna   Życiorys   Prywatnie   Osiągnięcia Małopolski
Wywiady   Linkownia   Zrealizowane obietnice   Galeria   Poczta

Obiecane sukcesy


Przed objęciem stanowiska wojewody krakowskiego (później wojewody małopolskiego) Ryszard Masłowski w wypowiedziach medialnych złożył kilka obietnic publicznych. Niżej prezentujemy sposób, w jaki zostały one zrealizowane:


Infrastruktura w Krakowie    Gminy górnicze    Opieka nad rodziną
   Reforma administracji publicznej    Reforma służby zdrowia   
Usuwanie skutków i przyczyn powodzi    Kreowanie polityki bezpieczeństwa   

Infrastruktura w Krakowie

"Wśród inwestycji w regionie krakowskim, którym przyszły wojewoda powinien poświęcić najwięcej uwagi, kandydat wymienił dokończenie rozbudowy lotniska w Balicach, budowy obwodnicy i Krakowskiego Centrum Komunikacyjnego."
(Gazeta Wyborcza, 27 stycznia 1998 r.)

10 lat temu przez lotnisko Balice przewijało się 65 tys. pasażerów rocznie, w 2000 roku liczba ta osiągnęła 517 tys. Choć w 1995 roku powstał nowoczesny terminal przekroczona została przepustowość lotniska. Nowy terminal, otwarty w lutym 2001 roku, jest w stanie obsłużyć 1,3 miliona pasażerów rocznie. Inwestycja, której realizacja zajęła 10 miesięcy, kosztowała 46 milionów złotych. Dzięki niej czas odprawy osób przylatujących skróci się z około dwóch godzin do 40 minut. Nowy terminal umożliwia obsługę dwóch samolotów jednocześnie. Balice pozostają drugim co do wielkości portem lotniczym w Polsce. Podwojono powierzchnię użytkową nowego terminalu, pięciokrotnie powiększono salę odbioru bagażu, 4 razy - taśmociągi transportujące. Lotnisko w Balicach będzie rozbudowywane nadal - strategiczne dla jego rozwoju są plany wydłużenia pasa startowego oraz powiększenia samej płyty lotniska, tak by mogło na niej lądować więcej samolotów.

***

Krakowskie Centrum Komunikacyjne mimo wielu trudności otrzymało nową szansę na realizację. 15 maja br., dzięki wsparciu wojewody Ryszarda Masłowskiego minister transportu Jerzy Widzyk podpisał zgodę na sprzedaż gruntów kolejowych przy stacji Kraków Główny firmie Tishman Speyer Properties. Amerykańska firma uzyska dzięki temu tereny pod budowę "Nowego Miasta", w którą zamierza zainwestować około 700 mln dolarów.
Przewiduje się, że już w przyszłym roku zacznie wyrastać nowa dzielnica. W pierwszym, dwuletnim etapie budowy pomiędzy ulicami Lubicz i Szlak powstanie czterogwiazdkowy hotel (240 pokoi), centrum rozrywki oraz pomieszczenia handlowe i biurowe. Ta część przedsięwzięcia kosztować będzie 300 milionów dolarów i da zatrudnienie około 3600 osobom, docelowo po oddaniu pierwszej części Nowego Miasta powstanie w nim około 4350 miejsc pracy. W drugim etapie zamierzona jest budowa trzygwiazdkowego hotelu z 300 miejscami, połączonego z centrum konferencyjnym. Powstanie także kilkaset apartamentów mieszkalnych o wysokim standardzie oraz 150 tys. metrów kwadr. powierzchni biurowej.
Zdaniem Dyrektora TSP na Europę Środkową Torbena Nielsena przyczyną zwłoki w otrzymaniu zgody na kupno gruntu było przekształcenie PKP. Nielsen spodziewał się, że interwencja wojewody powinna pomóc inwestycji w Krakowie. Stąd Ryszard Masłowski wystosował pismo z prośbą o osobiste zaangażowanie się Prezesa Rady Ministrów w tą sprawę.

***

Wojewoda obejmując administrację województwem krakowskim, później małopolskim, uznał budowę południowego obejścia Krakowa za niezbędną dla stolicy regionu.
Na wniosek Prezesa Agencji Budowy i Eksploatacji Autostrad 12 maja 1998 roku Wojewoda Krakowski wydał decyzję o ustaleniu lokalizacji autostrady A4 dla odcinka od ul. Kąpielowej do węzła "Wielicka" liczącego około 7,5 kilometra. Po rozpatrzeniu złożonych odwołań Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast wydał 28 lipca 1998 roku decyzję ostateczną, którą utrzymał ustalony przebieg autostrady. O ustaleniu odcinka od węzła "Balice I" do ul. Kąpielowej zdecydowano 29 grudnia 1998 roku. Powyższe inwestycje zostały już zrealizowane odciążając w pewnym stopniu stolicę regionu od nadmiaru ruchu samochodowego, szczególnie pojazdów ciężkich.
Natomiast w realizacji pozostaje budowa odcinka: potok Malinówka - węzeł Wielicka, rozpoczęta decyzją Wojewody z 17 grudnia 1999 roku. Kilka dni później wydano decyzję zezwalającą na budowę odcinka: droga do Luboni - potok Malinówka. Z 10 lutego 2000 roku pochodzi pozwolenie na budowę odcinka od ulicy Kąpielowej do drogi do Luboni.
Wojewoda podejmował sprawne decyzje, dzięki czemu zdołano uzyskać środki na budowę z funduszu PHARE.


Infrastruktura w Krakowie    Gminy górnicze    Opieka nad rodziną
   Reforma administracji publicznej    Reforma służby zdrowia   
Usuwanie skutków i przyczyn powodzi    Kreowanie polityki bezpieczeństwa   

Gminy górnicze

"Chciałbym, aby to poczucie "osierocenia" znikło jak najszybciej. Ośmieliłem się nawet nieco "wystąpić przed orkiestrę" i jako wojewoda krakowski pojawiłem się, czy to w Libiążu, czy też - za pośrednictwem dyrektora Wawrzyckiego - w trzebińskiej "Sierszy". Staraliśmy się (...) dać wyraźny sygnał, że Kraków, przyszła stolica Małopolski, jest zainteresowany bytem ludzi na tym terenie, że powalczymy o kopalnie, o sprawne funkcjonowanie samorządu" ( Gazeta Krakowska, 31 grudnia 1998 r. - 1 stycznia 1999 r.)

Początek sprawowania przez Ryszarda Masłowskiego urzędu wojewody zdominowany był, co zrozumiałe, przez problemy związane z reformą administracji i powstaniem nowej mapy województw. Szczególnie gorąco dyskutowane były granice przyszłego województwa małopolskiego w jej zachodniej części. Wojewoda z uwagą przyglądał się rozwojowi samorządu na tamtym terenie. Jednak zamierzeniem Wojewody było doprowadzenie do sytuacji, kiedy małopolskie gminy górnicze będą przez państwo traktowane równoprawnie z gminami górniczymi Śląska. Udało się doprowadzić do tego, aby Rząd ustalając wykaz gmin górniczych, objął tym wykazem 6 małopolskich gmin: Babice, Brzeszcze, Chełmek, Libiąż, Oświęcim (gmina wiejska) i Trzebinię.

Górnicze gminy Małopolski uzyskają dzięki temu pieniądze w ramach europejskiego funduszu Inicjatywa II. Została już uruchomiona druga faza Funduszu Dotacji Lokalnych na współfinansowanie inwestycji mających na celu łagodzenie regionalnych skutków restrukturyzacji górnictwa węgla kamiennego lub hutnictwa żelaza i stali. Chodzi m. in. o ułatwienia dotyczące odejścia od zawodu: zdobycie nowych kwalifikacji, stworzenie nowych miejsc pracy, przekazanie pieniędzy na rozpoczęcie działalności gospodarczej. Przedstawicielstwo Komisji Europejskiej w Polsce zaakceptowało propozycję Ministerstwa Gospodarki, aby w ramach drugiej fazy funduszu o dotacje mogły ubiegać się także gminy górnicze z województwa małopolskiego.


Infrastruktura w Krakowie    Gminy górnicze    Opieka nad rodziną
   Reforma administracji publicznej    Reforma służby zdrowia   
Usuwanie skutków i przyczyn powodzi    Kreowanie polityki bezpieczeństwa   

Opieka nad rodziną

"Nie ma łatwego rozwiązania problemów dotyczących rodziny. Na to potrzeba wysiłku wielu osób oraz wielu lat" (Dziennik Polski, 4-5 lipca 1998)

Zarządzeniem Wojewody Małopolskiego z 3 listopada 1999 roku powołana została Rada ds. Rodziny. W skład Rady weszło 27 osób, które już wcześniej zajmowały się problematyką rodzinną. Jedną z zasług osób pracujących na rzecz Rady w Małopolskim Urzędzie Wojewódzkim jest stworzenie bazy danych organizacji z terenu województwa, które zajmują się pomocą, w tym rzeczową i finansową, rodzinom w postaci: organizowania dzieciom wypoczynku wakacyjnego, działalności dydaktycznej wśród rodzin, opieką nad rodzinami, której członkowie są niepełnosprawni.

Jak wynika z danych zestawionych w bazie w 150 gminach województwa małopolskiego działa na rzecz rodzin 468 instytucji samorządowych i 253 organizacje pozarządowe, wśród drugich prym wiodą organizacje i stowarzyszenia katolickie, a najczęstszą sferą działalności jest pomoc społeczna. Rozesłana ankieta przyczyniła się do powołania lub wyznaczenia w 78 gminach osób odpowiedzialnych za realizację polityki prorodzinnej. Najczęściej tą osobą jest: przedstawiciel ośrodka pomocy społecznej - w 66 gminach, Pełnomocnik ds. Uzależnień i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych - w 4. Jedna z gmin - Klucze - stworzyła własną Radę ds. Rodziny jako instytucję odpowiedzialną za realizację polityki prorodzinnej. Pełnomocnik ds. Rodziny został powołany w 15 gminach. Program polityki prorodzinnej został opracowany w 3 gminach.

Jednym z zadań Rady jest monitorowanie mediów pod względem traktowania przez nie rodziny. Stwierdzono m.in., że programy telewizyjne na temat rodziny nie spełniają zazwyczaj stawianych wymagań, ale krakowski ośrodek TVP S.A. wyróżnia się pozytywnie nie emitując po audycjach dla dzieci programów, w których pokazywana jest przemoc i seks.

Przede wszystkim zadaniem Rady pozostaje doradztwo Wojewodzie w sprawach rodziny, uspołecznienie szkoły, zwrócenie większej uwagi mediów na rodzinę, organizacja imprez dla rodzin. Przejawem działalności dydaktycznej było seminarium z 27 kwietnia 2000 roku pn. "Dom rodzinny i szkoła", na którym poruszono problemy związane z zagrożeniami współczesnej rodziny, współpracy rodziny i szkoły, prawa rodziców do wychowania dzieci zgodnie z ich przekonaniami religijnymi w świetle Europejskiej Konwencji Praw Człowieka.


Infrastruktura w Krakowie    Gminy górnicze    Opieka nad rodziną
   Reforma administracji publicznej    Reforma służby zdrowia   
Usuwanie skutków i przyczyn powodzi    Kreowanie polityki bezpieczeństwa   

Reforma administracji publicznej

Inne obietnice wojewody w dziedzinach: reformy administracji publicznej, reformy służby zdrowia, usuwania skutków i przyczyn powodzi, kreowania polityki bezpieczeństwa (liczne wypowiedzi medialne).

Jednym z najważniejszych zadań Wojewody Małopolskiego było przeprowadzenie sprawnej reformy administracji na terenie województwa. Wojewoda powołał specjalny zespół, który zajmował się koordynacją reformy administracji.

Reforma ta, podobnie jak i pozostałe reformy Rządu Jerzego Buzka spowodowała zasadnicze zmiany w funkcjonowaniu urzędów wojewódzkich. Urząd nadal pełni funkcje instytucji pomocniczej realizującej zadania Wojewody, jako organu administracji rządowej, jednak zasadniczy punkt ciężkości został przesunięty na kompetencje, które w pewnym uproszczeniu można nazwać inspekcyjno - policyjnymi. Obok zmian w zakresie kompetencji Wojewody, poszerzył się także znacznie obszar działania administracji rządowej, a także znacząco wzrosła liczba partnerów samorządowych, z którymi Urząd współpracuje.

Po 1 stycznia 1999 r. na szczeblu wojewódzkim funkcjonuje Urząd Wojewódzki i 13 jednostek administracji zespolonej oraz działające w Urzędzie Wojewódzkim: Państwowa Straż Rybacka i Inspekcja Geodezyjna i Kartograficzna. W stosunku do administracji zespolonej w województwie Wojewoda sprawuje funkcję zwierzchnika. Urząd posiada dwie delegatury w formie placówek zamiejscowych w miastach, które od 1 stycznia 1999 r. utraciły status stolic województw: tj. Nowym Sączu i Tarnowie. Nastąpiło zmniejszenie zatrudnienia w administracji rządowej o około 1/5.

W 2000 roku nasiliła się ilość procesów i wyroków sądowych dotyczących jednostek służby zdrowia, które powstały do 31 grudnia 1998 roku. Problemem jest nieczytelność wyroków sądowych, jak też brak środków na ich realizację. Sytuacja się poprawiła, gdy na wniosek Urzędu umową z Bankiem Handlowym objęto także zobowiązania wynikające z wyroków sądowych.

We współpracy z przedstawicielami Starostw dokonano weryfikacji kryteriów podziału dotacji celowych udzielanych dla powiatów na realizację zadań z zakresu administracji rządowej i zadań własnych. W celu zapewnienia właściwego finansowania zadań z zakresu administracji rządowej zleconych do wykonania jednostkom samorządu terytorialnego opracowano kryteria podziału dotacji, na podstawie których ustalono dotacje dla poszczególnych powiatów i gmin. Dotacje przekazywano w miesięcznych transzach odpowiednio do stopnia realizacji zadań.

Jednym z istotnych elementów reformy administracji publicznej, która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. jest przekazywanie mienia Skarbu Państwa samorządowi województwa i samorządom powiatowym. Istotną rolę w tej procedurze pełni Wojewoda, jako ustawowo upełnomocniony organ do podejmowania decyzji w wyżej wymienionych sprawach. W dalszym ciągu kontynuowany jest proces przekazywania mienia Skarbu Państwa na rzecz powiatów oraz samorządu województwa.

W wyniku reformy administracyjnej z dniem 1 stycznia 1999 roku na terenie województwa małopolskiego powstały 22 jednostki powiatowe w tym 3 miasta na prawach powiatu. Po początkowym okresie organizacyjnym struktury starostw były stopniowo dostosowane do potrzeb funkcjonowania, czyli wykonywania zadań własnych, zleconych i zadań wykonywanych w ramach porozumień. Obecnie wszystkie powiaty wykonują swoje zadania i nie ma zahamowań w ich funkcjonowaniu.

Większość starostw posiada siedziby w budynkach będących ich własnością. Proces przekazywania majątku z zasobów Skarbu Państwa na rzecz powiatów dobiega końca i obecnie Wojewoda w drodze decyzji przekazał ponad 60% majątku przysługującego zgodnie z przepisami prawa starostwom, przy czym różnie kształtuje się proces w poszczególnych powiatach - kilka powiatów ma już przekazany majątek prawie w 100 %.

Jednostki Policji w województwie małopolskim zostały dostosowane do nowych struktur administracyjnych, zmieniono rejonizację, utworzono 17 komend powiatowych i 3 komendy miejskie. Wykonano zadania związane z przejęciem nieruchomości po byłych komendach wojewódzkich. Zorganizowano jednolity system łączności telefonicznej większość terenu pokryto łącznością radiowo - dyspozytorską. We wszystkich powiatach funkcjonują jednostki powiatowe (miejskie) PSP, w skład których wchodzą jednostki ratowniczo - gaśnicze. Sprawy przekazywania mienia zostały uregulowane.


Infrastruktura w Krakowie    Gminy górnicze    Opieka nad rodziną
   Reforma administracji publicznej    Reforma służby zdrowia   
Usuwanie skutków i przyczyn powodzi    Kreowanie polityki bezpieczeństwa   

Reforma służby zdrowia

Inne obietnice wojewody w dziedzinach: reformy administracji publicznej, reformy służby zdrowia, usuwania skutków i przyczyn powodzi, kreowania polityki bezpieczeństwa (liczne wypowiedzi medialne).

Do najistotniejszych zadań, z którymi musiał się zmierzyć Wojewoda Małopolski należała koordynacja realizacji reformy służby zdrowia.

Reforma ta dokonała się w trzech płaszczyznach. Nastąpiło usamodzielnienie Zakładów Opieki Zdrowotnych, które z jednostek budżetowych zostały przekształcone w samodzielne ZOZ-y. Wprowadzono system ubezpieczeń: Kasy Chorych rozpoczęły finansowanie świadczeń zdrowotnych. Doszło również do przejęcia ZOZ-ów przez samorządy terytorialne, które rozpoczęły realizowanie zadań z zakresu ochrony i promocji zdrowia oraz stały się organami założycielskimi dla ZOZ-ów.

Należy pozytywnie ocenić pewne fakty dotyczące zreformowanej struktury opieki zdrowotnej. Są to: przejęcie uprawnień organu założycielskiego SP ZOZ-ów przez samorządy terytorialne, powstanie dużej liczby niepublicznych ZOZ-ów oraz indywidualnych praktyk lekarskich, zwiększenie liczby udzielanych porad w podstawowej opiece zdrowotnej, restrukturyzacja szpitali wyrażająca się zmniejszeniem ilości łóżek ostrych i zwiększeniem długoterminowych, skrócenie średniego okresu pobytu pacjenta w szpitalu, zwiększenie wskaźnika średniego wykorzystania łóżka, zmniejszenie liczby wyjazdów pogotowia ratunkowego.

Przekazywanie SP ZOZ-ów jednostkom samorządu terytorialnego należy uznać za korzystny efekt reformy, której skutki będą widoczne w dłuższym przedziale czasowym. Powyższe zmiany gwarantują społeczny nadzór nad zakładami i sprawowaną w nich opieką zdrowotną oraz poprawę funkcjonowania jednostek, a także gwarantują większy nadzór społeczny nad systemem opieki zdrowotnej.

Wzrost ilości porad w podstawowej opiece zdrowotnej, przy nie zmieniających się wskaźnikach zachorowań, może wynikać między innymi z konieczności wydawania w 1999 roku skierowań do większości poradni specjalistycznych. Spadek porad w poradniach specjalistycznych publicznych zakładów opieki specjalistycznej tłumaczyć można sposobem finansowania tych świadczeń i zmniejszoną ilością skierowań do specjalistów oraz zmniejszoną ilością porad, jakie Kasa Chorych zakontraktowała z zakładami. Oczywiście zmniejszenie liczby porad specjalistycznych, przy prawidłowej opiece podstawowej, jest zjawiskiem pozytywnym i nie powinno prowadzić do pogorszenia się stanu zdrowia społeczeństwa.

Wprowadzona od stycznia 1999 roku reforma ochrony zdrowia powoduje dostosowywanie się zakładów stacjonarnej opieki zdrowotnej do zaistniałych warunków. Szpitale działające na terenie województwa małopolskiego w ciągu 1999 roku dokonały zmniejszenia liczby łóżek na niektórych oddziałach, by efektywniej wykorzystać posiadaną bazę łóżkową.

W 1999 r. na terenie województwa małopolskiego działało 41 jednostek - stacji i podstacji pogotowia ratunkowego oraz oddziałów pomocy doraźnej.

Liczba dobokaretek całego województwa małopolskiego w 1999 r. zmniejszyła się w porównaniu do roku wcześniejszego o 2.717. Zmniejszyła się także liczba wyjazdów do zachorowań i do wypadków o 57.583.

W 1998 roku na terenie obecnego województwa małopolskiego było 886 łóżek opieki długoterminowej (2,8 na 10.000 ludności), na koniec 1999 roku liczba ta wynosiła 1043 łóżka (3,2 na 10.000 ludności). Zmiany w strukturze bazy łóżkowej w poszczególnych szpitalach ogólnych województwa małopolskiego uwarunkowane były potrzebami demograficznymi, społecznymi i ekonomicznymi, dlatego też w niektórych szpitalach powstały nowe formy opieki stacjonarnej: oddziały pielęgnacyjno-opiekuńcze dla przewlekle chorych, opiekuńczo-lecznicze, bądź oddziały opieki paliatywnej.

Najbardziej wyraźnym efektem reformy jest znaczna poprawa sytuacji finansowej zakładów opieki zdrowotnej.


Infrastruktura w Krakowie    Gminy górnicze    Opieka nad rodziną
   Reforma administracji publicznej    Reforma służby zdrowia   
Usuwanie skutków i przyczyn powodzi    Kreowanie polityki bezpieczeństwa   

Usuwanie skutków i przyczyn powodzi

Inne obietnice wojewody w dziedzinach: reformy administracji publicznej, reformy służby zdrowia, usuwania skutków i przyczyn powodzi, kreowania polityki bezpieczeństwa (liczne wypowiedzi medialne).

Województwo małopolskie ze względu na swe położenie jest szczególnie narażona na występowanie powodzi. W związku z tym, naturalnym zadaniem Wojewody Małopolskiego Ryszarda Masłowskiego było dołożenie starań w celu poprawy zabezpieczenia województwa przed klęskami powodzi oraz zdobycia środków finansowych potrzebnych na odbudowanie zniszczonych przez żywioł w latach ubiegłych obiektów.

4 maja 1999 roku Wojewoda Małopolski zarządził powołanie specjalnej Komisji Wojewódzkiej do spraw szacowania skutków klęsk żywiołowych w rolnictwie. Do podstawowych zadań Komisji należało szacowanie szkód w uprawach rolnych, działach specjalnych produkcji rolnej, pogłowiu zwierząt gospodarskich, budynkach inwentarskich i obiektach służących do produkcji rolnej w gospodarstwach rolnych oraz szacowanie szkód w sprzęcie rolniczym spowodowanych klęskami żywiołowymi. W terminie do 30 dni po wystąpieniu klęski żywiołowej, na wniosek Urzędu Gminy, Komisja dokonuje szacunku strat w gospodarstwach rolnych. Na podstawie działań Komisji Wojewoda Małopolski wystąpił do Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z wnioskami o uruchomienie kredytów klęskowych dla gospodarstw rolnych z 32 gmin.

Do 31 października 2000 roku Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi uruchomił preferencyjną linie kredytową dla poszkodowanych gospodarstw z 17 gmin. W związku z tym Wojewoda wydał dla poszkodowanych z tych gmin 496 opinii uprawniających do zaciągnięcia kredytu na kwotę 1.684 tys. zł.. 2 listopada 2000 roku Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi wyraził zgodę na uruchomienie linii kredytowej dla kolejnych 2 725 gospodarstw z pozostałych 15 gmin.

8 marca 2001 roku wojewoda po raz kolejny powołał specjalną Komisję Wojewódzką do spraw szacowania skutków klęsk żywiołowych w rolnictwie. Na podstawie działań Komisji Wojewoda 20 czerwca 2001 roku wystąpił do Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z wnioskiem o uruchomienie kredytów klęskowych na wznowienie produkcji rolnej dla 2263 gospodarstw rolnych z obszaru 15 gmin. Klęski żywiołowe (powodzie, nadmierne opady deszczu, gradobicia), spowodowały ogromne straty, szczególnie w gminach: Szczucin, Olesno i Dąbrowa Tarnowska w powiecie dąbrowskim.

Infrastruktura komunalna: W wyniku działań Wojewody Małopolskiego z rezerwy celowej budżetu państwa na likwidację skutków powodzi z lat 1997 i 1998 w infrastrukturze komunalnej gmin i powiatów przekazano 23 956 tys. zł.., a na likwidację skutków powodzi z 1999 roku dla dwóch gmin łączną kwotę 466 tys. zł..

W ramach usuwania skutków powodzi z lat poprzednich i z 2000 roku Wojewoda Małopolski poparł starania o uzyskanie dodatkowych środków finansowych. W efekcie tych wystąpień dla Małopolskiego Zarządu Melioracji i Urządzeń Wodnych w Krakowie przyznano dodatkowo 2 miliony złotych. Z tych środków zostanie dokonana modernizacja lewego wału przeciwpowodziowego wraz z przebudową śluz wałowych rzeki Przemszy w Gorzowie, usunięcie szkód powodziowych na uregulowanym potoku Macocha i regulację potoku Czarczówka.

Na wniosek Wojewody Małopolskiego z 25 kwietnia 2001 roku Minister Finansów wprowadził zmiany w budżecie państwa na 2001 rok zwiększając wydatki o sumę 7 milionów złotych. Dodatkowe środki pochodzą z rezerwy celowej ujętej w ustawie budżetowej na usuwanie skutków powodzi i osuwisk. Dzięki nim kontynuowana będzie modernizacja wałów przeciwpowodziowych w Krakowie na odcinku od stopnia wodnego "Dąbie" do stopnia wodnego "Kościuszko".

Poza tym Wojewoda Małopolski wystąpił do szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów o przyznanie środków finansowych na usuwanie szkód związanych z uaktywnieniem się w ostatnich latach procesów osuwiskowych na terenie województwa. W zwiazku z tym Rada Ministrów zwiększyła budżet Wojewody Małopolskiego w 2001 roku na dofinansowanie zadań własnych gmin w zakresie pomocy społecznej z przeznaczeniem na zasiłki celowe dla rodzin dotkniętych skutkami osuwisk z roku 2000.

Według informacji Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Krakowie i Małopolskiego Zarządu Melioracji i Urządzeń Wodnych stan techniczny utrzymania koryt rzek i potoków na terenie województwa małopolskiego od wielu lat nie był zadowalający, a po powodziach z ostatnich lat uległ wyraźnemu pogorszeniu. Szkody powodziowe w województwie małopolskim, które wystąpiły w latach 1997 - 1999, oszacowano na kwotę ok. 291 mln. zł. . Uszkodzonych zostało 216 km wałów przeciwpowodziowych oraz 804 km brzegów rzek i potoków. Dotychczas udało się naprawić i wyremontować 48 km wałów oraz 369 km rzek i potoków.

W 1999 roku rozpoczęto budowę systemu łączność radiotelefonicznej. I etap obejmował budowę sieci relacji Urząd Wojewódzki - powiaty oraz modernizację systemu stacji przemiennikowych.

W Małopolsce istnieje obecnie pięć obiektów piętrzących: zapora wodna Dobczyce na Rabie, zapora Klimkówka na Ropie, stopnie wodne Dąbie i Kościuszko na Wiśle, stopień wodny Łączany na Wiśle wraz z kanałem Łączany - Skawina oraz śluzą w Borku Szlacheckim. Stan techniczny tych obiektów nie stwarza zagrożenia bezpieczeństwa. Na ukończeniu są prace modernizacyjne dolnego stanowiska jazu w Łączanach likwidujące zagrożenie wystąpienia awarii obiektu.

Od powodzi z lipca 1997 roku Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej (obecny Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej) usuwa jej skutki. Z szerokiego zakresu działań objętych Narodowym Programem Odbudowy i Modernizacji realizowane są prace związane z odbudową obiektów regulacyjnych oraz lokalne zabezpieczenia oberwanych brzegów rzek i potoków.

Do końca 1999 roku RZGW otrzymało 51 mln. złotych. W roku 2000 otrzymano z budżetu państwa i rezerwy celowej kwotę 24 mln. zł. Pozwoliło to na przeznaczenie na realizację robót na rzekach i potokach województwa kwoty 13,4 mln. zł..

W ramach opracowanego trzy etapowego "Programu odbudowy i modernizacji w aspekcie likwidacji szkód powodziowych" MZMiUW zrealizował już I etap odbudowy na łączną kwotę ok. 20 mln. zł., przy czym w roku 1997 wykonano prace najpilniejsze, odbudowano przerwy w obwałowaniach, usunięto liczne przesiąki, zabudowano wyrwy w brzegach rzek, naprawiono niektóre śluzy. Środki na te roboty pochodziły z budżetu państwa.

Od 1998 roku realizowany jest II etap odbudowy i modernizacji urządzeń w ramach środków kredytowych EBI i budżetu państwa w łącznej kwocie w 1998 r. - 51 mln zł., w 1999 r. - 25 mln zł. i w 2000 roku - 7 mln zł.. Od 1999 roku wykonuje się zadania również w ramach kredytu z Funduszu Rozwoju Społecznego Rady Europy (obecnie Bank Rozwoju Rady Europy BRRE) i budżetu państwa w kwocie 41 mln w 1999, 38 mln w 2000 roku i 32 mln w 2001 roku. Do 2000 roku za powyższe środki naprawiono i wyremontowano około 47 km wałów oraz 341 rzek i potoków. W 2000 roku w ramach środków BRRE wykonano roboty regulacyjne na długości 55 km rzek i potoków, roboty remontowe na dł. 31 km wałów przeciwpowodziowych, wyremontowano 28 budowli wodnych i 2 przepompownie.


Infrastruktura w Krakowie    Gminy górnicze    Opieka nad rodziną
   Reforma administracji publicznej    Reforma służby zdrowia   
Usuwanie skutków i przyczyn powodzi    Kreowanie polityki bezpieczeństwa   

Kreowanie polityki bezpieczeństwa

Inne obietnice wojewody w dziedzinach: reformy administracji publicznej, reformy służby zdrowia, usuwania skutków i przyczyn powodzi, kreowania polityki bezpieczeństwa (liczne wypowiedzi medialne).

Podstawowym zadaniem, jakie postawił przed sobą Wojewoda Małopolski było takie ukierunkowanie działań służb mundurowych, by zapewniły one w maksymalnym stopniu poczucie bezpieczeństwa mieszkańców województwa.

Małopolska Policja wcieliła w życie szereg programów, przynoszących sukcesywnie coraz lepsze efekty. Zasadniczym elementem polityki małopolskiej policji jest program "Bezpieczna Małopolska", nakreślający kierunki działania Policji garnizonu małopolskiego na lata 2000-2004. Program "Bezpieczna Małopolska" zainicjowany przez Wojewodę ma na celu budowanie systemu bezpieczeństwa publicznego "od dołu". Poszczególne gminy realizują programy "Bezpieczna Gmina", natomiast powiaty programy "Bezpieczny Powiat". Połączenie wysiłków gmin i powiatów owocuje funkcjonowaniem całościowego projektu "Bezpieczna Małopolska".

Najlepszym przykładem funkcjonowania gminnych i powiatowych programów jest program "Bezpieczny Kraków" realizowany w stolicy województwa. Do zasadniczych celów tego programu zaliczono: poprawę stanu i poczucia bezpieczeństwa mieszkańców, stworzenie miejskiego systemu monitorowania, planowania i koordynacji działań w zakresie bezpieczeństwa i porządku publicznego. Wśród oczekiwanych i już zauważalnych rezultatów znalazły się: ograniczenie lub eliminacja najbardziej uciążliwych zagrożeń, zapobieganie zagrożeniom poprzez działania prewencyjne, edukacyjne i prewencyjno-wychowawcze, zapewnienie społecznego poparcia i udziału mieszkańców w programie.

Wśród uczestników systemu "Bezpieczny Kraków", wykonawców i realizatorów, należy wymienić: Komendę Miejską Policji, Straż Miejską, Rady Dzielnic, Rady Osiedli, Wydziały UMK: Architektury, Geodezji i Budownictwa, Gospodarki Komunalnej i Ochrony Środowiska, Spraw Administracyjnych, Spraw Społecznych, Referat Relacji Publicznych, spółdzielnie mieszkaniowe, agencje ochrony, MPK, Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej, Miejską Komisję ds. Przeciwdziałania Alkoholizmowi, Grodzki Urząd Pracy, szkoły, rodziców, zarządców placów zabaw, placówki kulturalno- oświatowe, parafie, telewizje lokalne, kablowe, prasę, izbę wytrzeźwień, Żandarmerię Wojskową, Telekomunikację Polską, Straż Leśną, Straż Rybacką, Ligę Ochrony Przyrody, sanepid, Referat Zagrożeń Kryzysowych, Zakłady posiadające TSP, jednostki ratownicze w mieście.

Realizacja programów została przewidziana na lata 2000 - 2004. Konkretny stopień realizacji programu nie został określony. W chwili opracowania założeń programu ramowego niektóre z programów kierunkowych zostały uruchomione pilotażowo w wybranych dzielnicach Krakowa.

Warto jeszcze wymienić jednostkowe programy policyjne wdrażane w Małopolsce: "Niebieska karta" - procedura dotycząca rejestracji aktów przemocy w rodzinie; "Niebieska linia" - część programu "Niebieska karta", przewiduje funkcjonowanie bezpłatnej infolinii dla osób poszkodowanych; "Bezpieczne ferie" - wyeliminowanie zdarzeń z udziałem dzieci i młodzieży, w których stają się one poszkodowane przestępstwem lub nieszczęśliwymi wypadkami w czasie trwania ferii zimowych; "Młody las" - w ramach tego programu planuje się poszerzenie propozycji zajęć pozaszkolnych kierowanych do młodych ludzi; "Parki rodzinne" - w ramach tego programu przewiduje się utworzenie kompleksów sportowo-rekreacyjnych zwanych Parkami Rodzinnymi; "Przyjazna szkoła" -celem programu jest eliminacja przemocy ze szkół "Unikanie zagrożeń" - celem programu jest kształtowanie u dzieci i młodzieży umiejętności unikania sytuacji stania się ofiarą przestępstwa poprzez uczenie prawidłowych, bezpiecznych zachowań "Współpracujemy" - podstawowym celem programu jest uaktywnienie kontaktów na gruncie lokalnym pomiędzy szkołami, przedstawicielami służb publicznych oraz rodzicami celem ochrony młodych ludzi przed negatywnymi zachowaniami osób spoza szkoły; "Dealer" - wyeliminowanie zjawiska rozprowadzania narkotyków wśród młodzieży szkolnej poprzez organizowanie systematycznych spotkań specjalistów różnych dziedzin z młodzieżą, rodzicami i nauczycielami; "Bezpieczne lato" - celem tego programu jest zapewnienie bezpiecznego wypoczynku letniego dzieciom i młodzieży; "Bezpieczne lokale" - celem tego programu jest podniesienie poziomu bezpieczeństwa lokali gastronomicznych, rozrywkowych oraz hoteli; "Bezpieczny weekend" - celem programu jest poprawa warunków bezpieczeństwa wśród kierujących i pieszych w czasie powrotów z weekendów; "Czyste miasto" - program ten ma na celu doprowadzić wygląd Krakowa do standardów najbardziej zadbanych miast europejskich; "Pomagajmy sobie" - celem programu jest zwiększenie ilości gromadzonych przez Policję informacji o przestępstwach i sprawcach - cel ten ma zostać osiągnięty poprzez funkcjonowanie linii telefonicznej umożliwiającej anonimowe zgłaszanie informacji o przestępstwach przez mieszkańców; "Rozbita szyba" - istotą tego programu jest szybka reakcja na jakiekolwiek przejawy nieporządku, nawet drobnego, na drobne wykroczenia, interesowanie się każdym przejawem negatywnych zachowań i ich skutków; "Sąsiedzka czujność" - poprawa bezpieczeństwa lokalnych społeczności poprzez integrację sąsiedzką w walce z drobną przestępczością "Zero tolerancji" - podstawowym założeniem programu jest podejmowanie działań restrykcyjnych wobec wszystkich sprawców czynów naruszających przepisy prawa, choćby ich stopień społecznego niebezpieczeństwa był niewielki; "Bezpieczna droga do szkoły" - wyeliminowanie zdarzeń drogowych z udziałem dzieci i młodzieży przede wszystkim poprzez nauczanie najmłodszych zasad bezpiecznego poruszania się po drogach i poprawę stanu oznakowania i oświetlenia dróg, z których korzystają w drodze do szkoły; "Bezpieczne skrzyżowania i ulice" - zadania zmierzające do poprawy bezpieczeństwa w tych miejscach układu komunikacyjnego miasta, gdzie stwierdzono występowanie znaczącego zagrożenia bezpieczeństwa ruchu; "Bezpieczny dojazd" - program ma na celu zredukowanie poczucia zagrożenia oraz zwiększenie bezpieczeństwa pasażerów miejskiej komunikacji publicznej; "Koegzystencja" - celem programu jest zapewnienie bezpieczeństwa pieszych poruszających się po drogach oraz propagowanie bezpieczeństwa w ruchu drogowym; "Pomiar" - celem programu jest eliminowanie z ruchu nietrzeźwych kierowców; "Radar" - celem programu jest ograniczenie ilości zdarzeń drogowych, w których głównymi przyczynami była nadmierna prędkość oraz nie ustąpienie pierwszeństwa przejazdu na skrzyżowaniach; "Trzeźwość" - celem programu jest ograniczenie liczby nietrzeźwych kierowców poprzez prowadzenie wzmożonych działań kontrolnych ukierunkowanych na ujawnienie i eliminowanie z ruchu nietrzeźwych użytkowników dróg; "Tydzień bezpieczeństwa pieszych" - celem tego programu jest zapewnienie bezpieczeństwa pieszych poruszających się po drogach oraz propagowanie bezpieczeństwa w ruchu drogowym; "Giełda pracy" - celem tego projektu jest ograniczenia bezrobocia przez umożliwienie jak największej grupie osób podjęcia pracy.